Meer dan 4000 jaar lang hebben inheemse gemeenschappen in wat nu het grensgebied tussen de VS en Mexico is, een opmerkelijk stabiel wereldbeeld behouden door middel van uitgebreide rotstekeningen. Een recente studie gepubliceerd in Science Advances bevestigt dat de traditie, bekend als de Pecos River-stijl, bloeide van ongeveer 6000 jaar geleden tot ongeveer 1000 tot 1400 jaar geleden. Dit betekent dat de artistieke en spirituele praktijken gedurende ongeveer 175 generaties bleven bestaan – een duur die vrijwel ongekend is in archeologische archieven.
De levensduur van een visuele traditie
De kunst zelf is voornamelijk te vinden in de Lower Pecos Canyonlands, die zich uitstrekt over delen van het zuidwesten van Texas en het noorden van Mexico. Wat het onderscheidt is niet alleen de leeftijd, maar ook de consistentie. Duizenden jaren lang volgden de beeldtaal- en schildertechnieken strikte, waarneembare patronen. Onderzoekers waren verrast toen ze ontdekten dat deze regels meer dan 4000 jaar stand hielden zonder noemenswaardige variatie.
Volgens Carolyn Boyd, een antropoloog aan de Texas State University, functioneerden de canyonlands als een ‘oude bibliotheek’, waarbij elke muurschildering een hoofdstuk in een doorlopend verhaal vertegenwoordigde. De schilderijen – vaak enorm en wel 30 meter lang – tonen complexe taferelen van dieren, mensen en symbolische motieven. Deze beelden waren niet louter decoratie; ze brachten mythen, rituelen en een diepgeworteld begrip van het universum over.
Het decoderen van de kosmovisie
De makers van deze muurschilderingen waren nomadische jager-verzamelaars wier precieze identiteit onbekend blijft. Hun werk suggereert echter een zeer geavanceerde kosmologie: een compleet wereldbeeld dat scheppingsverhalen, cyclische tijd en geavanceerde kalendersystemen omvat. Boyd beschrijft ze als “zeer bekwame probleemoplossers” met een robuust iconografisch systeem om deze overtuigingen over te brengen.
De volharding van deze kosmovisie is vooral opvallend gezien de technologische veranderingen die zich in dezelfde periode hebben voorgedaan. Terwijl stenen werktuigen en vezelambachten evolueerden, bleven de fundamentele artistieke conventies intact. Dit suggereert dat het onderliggende wereldbeeld uitzonderlijk belangrijk was voor de mensen die de muurschilderingen maakten.
Verbindingen met Meso-Amerika en moderne inheemse culturen
Opmerkelijk is dat elementen van dit oude geloofssysteem resoneren met latere Meso-Amerikaanse beschavingen, zoals de Azteken, en nog steeds worden weerspiegeld in moderne inheemse gemeenschappen zoals de Huichol van Mexico. De studie suggereert dat deze rotsschilderingen mogelijk het oudste nog bestaande visuele verslag zijn van een kosmologie die latere culturen diepgaand zou beïnvloeden.
Tegenwoordig beschouwen inheemse gemeenschappen de muurschilderingen niet als relikwieën, maar als levende voorouderlijke goden die actief betrokken zijn bij de schepping en het kosmische onderhoud. Deze blijvende eerbied onderstreept de kracht van de beelden – en het wereldbeeld dat ze vertegenwoordigen – om de tijd te overstijgen.
De ontdekking benadrukt de diepgaande diepte van inheemse kennissystemen en de opmerkelijke continuïteit van culturele overtuigingen over millennia heen. De schilderijen dienen als een krachtige herinnering dat de verhalen en kosmologieën van oude volkeren de wereld van vandaag nog steeds vormgeven.
