Łazik Perseverance odkrył na Marsie niezwykłą formację skalną, która według naukowców może być meteorytem żelazowo-niklowym. Obiekt, nazywany Phippsaksla, wyróżnia się rzeźbiarską formą i wyróżniającym się położeniem nad otaczającym terenem w kraterze Jezero. Odkrycie jest godne uwagi, ponieważ poprzednie łaziki marsjańskie, w tym Curiosity, Opportunity i Spirit, odkryły meteoryty bogate w metale w innych miejscach na planecie, ale program Perseverance jeszcze ich nie spotkał.
Odkrycie i wstępne ustalenia
Formacja skalna o szerokości około 76 cm przyciągnęła uwagę zespołu badawczego swoim nietypowym wyglądem. Perseverance po raz pierwszy sfotografował Phippsakslę 2 września, a następnie ponownie 19 września. Wstępne dane z instrumentu SuperCam łazika, który wykorzystuje laser do analizy składu skał, wykazały wysoki poziom żelaza i niklu, charakterystyczną cechę chemiczną meteorytów pochodzących z dużych asteroid.
Dlaczego znaleziska meteorytów są ważne
Brak potwierdzonych meteorytów na trasie Perseverance zaintrygował naukowców. Obszar badań łazika, podobnie jak krater Gale, w którym działa Curiosity, ma podobny wiek i historię uderzeń, co sugeruje, że muszą tam znajdować się meteoryty. To sprawia, że Phippsaksla jest szczególnie istotna.
Co wiemy o meteorytach marsjańskich
Meteoryty są powszechne w całym Układzie Słonecznym, ale trudniej je dostrzec na Marsie niż na Ziemi. Codziennie do Ziemi dociera około 48,5 tony tych śmieci kosmicznych, ale większość z nich spala się w atmosferze lub wpada do oceanów. Do tej pory na Ziemi zidentyfikowano około 60 000 meteorytów.
Na Marsie meteoryty żelazowo-niklowe są zwykle dobrze zachowane ze względu na cienką atmosferę i trudne warunki środowiskowe. Od 2005 roku Towarzystwo Międzyplanetarne oficjalnie uznało 15 marsjańskich meteorytów odkrytych przez łaziki, w tym znalezisko Curiosity z 2023 roku, nazwane Cacao.
Dlaczego niektóre meteoryty pozostają widoczne
Naukowcy wysuwają teorię, że meteoryty żelazne na Marsie są odporne na erozję, co może wyjaśniać, dlaczego niektóre z nich wydają się wzniesione nad płaską powierzchnią, a nie osadzone w kraterach. W innych przypadkach kratery mogły z czasem się zapaść, pozostawiając po sobie jedynie meteoryt. Zespół Perseverance pracuje obecnie nad starszymi skałami poza Kraterem Jezero – obszarem, w którym meteoryty mogą występować częściej.
Kolejne kroki
Zespół badawczy planuje dalsze analizy w celu potwierdzenia pochodzenia Phippsaksla. Jeśli zostanie potwierdzone, że jest to meteoryt, Perseverance dołączy do listy łazików, które zbadały fragmenty gości kosmicznych planety. To odkrycie przyczyni się do lepszego zrozumienia składu Układu Słonecznego i procesów kształtujących powierzchnie planet.
Odkrycie tej niezwykłej formacji skalnej podkreśla znaczenie kontynuowania eksploracji Marsa przez roboty, dostarczając cennych informacji na temat historii geologicznej planety i szerszego kontekstu Układu Słonecznego.
