18 grudnia Rocket Lab pomyślnie wystrzeliło cztery eksperymentalne „DiskSaty” dla Sił Kosmicznych Stanów Zjednoczonych, co stanowi ważny krok w rozwoju małych statków kosmicznych. Premiera, nazwana „Don’t Be So Square”, odbyła się z miejsca startu firmy na Wallops Island w Wirginii o godzinie 12:03 czasu wschodniego (EST).
Nowy kształt przestrzeni
DiskSaty, opracowane przez The Aerospace Corporation przy wsparciu finansowym NASA, stanowią odejście od tradycyjnego sześciennego kształtu „kostek”. Każdy satelita ma średnicę około 102 centymetrów, ale ma tylko 2,5 centymetra grubości – mniej więcej tyle, co studzienka kanalizacyjna. Ten niekonwencjonalny kształt ma na celu poprawę wydajności małych satelitów poprzez zapewnienie większej powierzchni dla instrumentów i potencjalnie umożliwienie prowadzenia misji na niższych orbitach.
Dlaczego DiskSat jest ważny
Płaski profil DiskSata zapewnia stałą orientację w stronę Ziemi, maksymalizując możliwości gromadzenia danych. Urzędnicy NASA zauważają, że taka konstrukcja może również zmniejszyć opór, umożliwiając działanie na bardzo niskich orbitach okołoziemskich (poniżej 300 kilometrów). Takie misje na niskiej orbicie mają kluczowe znaczenie dla szczegółowych obserwacji Ziemi, ale stanowią wyzwanie dla standardowych projektów satelitów. 🚀
Przyspieszone wdrażanie
Misję pierwotnie zaplanowano na kwiecień 2026 r., ale na prośbę Sił Kosmicznych przyspieszono ją, co podkreśliło strategiczne znaczenie tej nowej technologii. Dzięki temu wystrzeleniu liczba misji Rocket Lab w 2025 r. wyniesie 20, pobijając ich poprzedni roczny rekord wynoszący 16 misji ustanowiony w 2024 r. Firma wykorzystuje swoją rakietę Electron do wspierania specjalistycznych startów orbitalnych małych satelitów, a także prowadzi dodatkowe testy pojazdów hipersonicznych za pośrednictwem platformy HASTE.
Ten udany start podkreśla rosnące zapotrzebowanie na wyspecjalizowane możliwości małych satelitów oraz rolę Rocket Lab we wprowadzaniu innowacji w zakresie dostępu do przestrzeni kosmicznej. Misja DiskSat obiecuje poszerzyć możliwości operacyjne mniejszych statków kosmicznych, potencjalnie rewolucjonizując obserwację Ziemi i inne krytyczne zastosowania kosmiczne.
